Psalmen fan Salomo

De Psalmen fan Salomo is de oantsjutting foar in groep fan achttjin apokrife psalmen (religieuze hymnen of gedichten) dy't gjin ûnderdiel útmeitsje fan 'e bibelske Psalmen. Sterker noch, se hearre ta gjin inkele kanon, noch wurde se troch lykfol hokker kristlike of joadske streaming erkend as kanonyk. Lykwols wurde se, yn 'e foarm fan in apokrife taheakke, wol ôfprinte yn guon moderne edysjes fan 'e Septuaginta en de Peshitta. De santjinde fan 'e achttjin Psalmen fan Salomo is de bibelske Psalm 72 net wanlyk; mei't Psalm 72 oan 'e Israelityske kening Salomo taskreaun wurdt, is dat miskien de reden dat de Psalmen fan Salomo harren namme krigen hawwe. In oare teory is dat dizze psalmen yn sa'n heech oansjen stiene dat de namme fan Salomo dermei ferbûn waard om se foar de ferjitnis te behoedzjen.

De Psalmen fan Salomo waard nei ferwiisd yn ier-kristlike teksten, mar men naam oan dat se ferlern gien wiene, oant der yn 'e santjinde iuw in Gryksk manuskript fan fûn waard. Sûnt binne der noch sân oare hânskriften fan 'e Psalmen fan Salomo boppe wetter kommen, allegearre skreaun yn it Gryksk en datearjend fan 'e alfde oant de fyftjinde iuw. It binne nei alle gedachten oersettings fan in ferlern gien Hebriuwsk of Arameesk orizjineel út 'e earste of twadde iuw f.Kr. Hoewol't se no ien samling foarmje, bestiene se oarspronklik los faninoar, en binne se skreaun troch ferskillende dichters yn ferskillende perioaden.

Yn polityk opsjoch binne de Psalmen fan Salomo anty-Makkabeesk, en guon fan 'e psalmen litte dúdlik blike har bewust te wêzen fan 'e Romeinske ferovering fan Jeruzalim troch Pompejus, yn 63 f.Kr. Dêrby wurdt dy Romeinske generaal yn oerdrachtlike sin útbylde as in draak dy't troch God stjoerd is om 'e Makkabeeërs (de doetiidske lânseigen dynasty fan Judeä) te straffen. Guon fan 'e psalmen ferkundigje ek in messianistysk boadskip (sij it yn 'e joadske sin, wêrby't it dúdlik giet om in troch God stjoerd en ûnderstipe minske ynstee fan it kristlike byld fan 'e Soan fan God). Mar foar it meastepart hawwe de Psalmen fan Salomo minder mei de widere wrâld fan dwaan, as dat se har beheine ta it yndividuële hâlden en dragen fan 'e leauwende, en dêrby drage se út dat boete dwaan foar ûnbedoelde sûnden in effektive manear is om Gods tagedienens werom te winnen.

Bibelwittenskippers en teologen hawwe besocht om 'e Psalmen fan Salomo yn ferbân te bringen mei sawol de essenen fan Qumran, dy't harsels ôfkearden fan wat hja seagen as in kweade wrâld, as de fariseeërs, in faksje fan 'e joadske skriftlearden dy't him ôfsette tsjin 'e sadduseeërs, dy't krekt oanhingers fan 'e Makkabeeërs wiene.